Nieprawidłowości czynnościowe związane z ograniczeniem ruchomości stawów, asymetria napięcia mięśniowego czy nieprawidłowy ślizg i gra stawowa mogą przyczynić się do zaburzeń funkcjonalnych objawiających się na różnych poziomach całego łańcucha biokinematycznego w obrębie kończyn dolnych, miednicy tułowia. Skrócenie czynnościowe mięśni może przyczynić się do zaburzenia ich prawidłowej pracy, skutkować kompensacją czynnościową w innych segmentach narządu ruchu i pojawieniem się dysfunkcji pochodzenia mięśniowego. Przykładowo zbyt duże napięcie w dnie miednicy może wywołać kontrunatcje kości krzyżowej powodując naprężenie dysku przejścia lędźwiowo krzyżowego.
Badanie biomechaniczne
Istotnym elementem w diagnostyce fizjoterapeutycznej jest zrozumienie i znajomość wzajemnego oddziaływania poszczególnych struktur anatomicznych należących do układu szeroko rozumianych tkanek miękkich oraz do układu kostnego. Elementy te funkcjonują one na zasadzie prawa tensegracji (czyli równowagi wzajemnie oddziałujących sił ciągnących ze strony tkanek miękkich (m.in. mięśni, więzadeł, powięzi, nerwów) oraz sił pchających ze strony układu kostnego) W rozumieniu prawa tensegracji szkielet jest zestawem ruchomych elementów kostnych (jako rozpórek), podlegających ciągłemu napięciu i przenoszącym szczególnie siły kompresyjne w całym ciele człowieka, które jest niezmiernie skomplikowanym układem równoważących się wzajemnie sił. Napięcia czy restrykcja w ruchomości tkankowej w jednej części narządu ruchu powoduje, że dane zaburzenie jest dynamicznie przenoszone do odległych części ciała. Z tego powodu podczas terapii dysfunkcji dna miednicy należy rozumieć narząd ruchu w aspekcie funkcjonalnym, jako połączenie działających wspólnie lub naprzemiennie łańcuchów mięśniowo-powięziowych.